Als self-acclaimed Imelda Marcos (klinkt echt sjieker dan shoeaholic) heb ik, dat hoort nu eenmaal bij de titel, een schoenenverzameling waarbij de gemiddelde man lijkbleek wegtrekt (note to self: eerste dates nóóit je inloopkast laten zien) en waarvan de gemiddelde vrouw kirrend rond gaat springen. Deze schoenencollectie bestrijkt een volledige wand in mijn inloopkast (die eigenlijk een kamer is maar dat klinkt gelijk weer zo overdreven) waar mijn snoepjes ieder een eigen vakje hebben waarin ze staan te pronken. De mannen in kwestie die de kast op maat gemaakt hebben, hebben het een keer of dertig gechecked: ‘dus ze wil echt 88 vakken? Alleen maar voor schoenen?’. Zelf leek het me beter niet bij dat bewuste moment aanwezig te zijn. Want ja, mijn verzamelwoede is serieus (m’n collectie past inmiddels niet meer in de vakjes) maar waar ik het zie als een pure noodzaak (jawel, ook dit paar heb ik nódig!) begrijp ik ook wel dat het misschien niet helemaal normaal is. Je kunt tenslotte maar één paar tegelijk aan, toch?
De pest is, dat ik de meeste schoenen niet koop omdat ze zo lekker zitten. De doorslaggevende factor die leidt tot aankoop (en nog een aankoop, en nog één) is meestal niet heel praktisch van karakter. Een hak van 12 cm als je al 1 meter vierentachtig bent (check) is bijvoorbeeld niet persé een heel logische keus. Boterzachte suede laarsjes die absoluut niet ingespoten mogen worden, ook niet. En toch, de wetenschap dát ik ze in mijn bezit heb en dus mogelijkerwijs op een ochtend de kast uit zou kunnen trekken, maakt me intens gelukkig. En ik ben niet de enige. Toen we enige tijd geleden op MonStyle.nl de ultieme tip deelden waardoor je het veel langer (pijnloos) uit houdt op hoge hakken, crashte de server nog net niet. We willen nu eenmaal, naast onze favo sneakertjes, allemaal het liefst de onmogelijke pareltjes dragen. Laten we geheel volgens het motto van één van mijn favoriete schoenenwinkels, Mayke in Oisterwijk, (Shoes make me happy. I’m superficial. Whatever.) voortaan collectief uitkomen voor onze schoenenliefde. Die schoen passen we allemaal, toch? Hoeft niemand thuis meer iets uit te leggen. En beloof ik plechtig dat ik een bijeenkomst organiseer. Een shoeaholic in d’r eentje is tenslotte ook maar sneu.