Als ik een beetje slingerde (mam, ik reed helemaal rechterbaan en ik doe het anders nóóit) kwam dat omdat The Voice – Naklets net online stond en ik niet kon wachten tot mijn plek van bestemming.
Daar bespreekt mijn nieuw verworven online penvriendin May-Britt Mobach namelijk haar bevindingen. Speciaal voor jou, May, de dirty backstage details. Nou ja, eigenlijk zijn het meer gezellige ‘wist-je-datjes’.
DS
Allereerst: JA. Ja lieve May, natúúrlijk was die dasschuif (DS-je: heb je nooit meer discussie -schuif of -speld) daar als subtiele ode aan ons prille penvriendinnenschap. Was natuurlijk wel een andere (Hugo, dit keer) en ik vrees dan ook een klein beetje dat daarmee een heuse verzameling geboren is.
Hondenketting
Ik hoorde je maar niet over de earcuff van Wendy. En dat snap ik, want in mijn ogen viel ie dus ook amper op. Ik had liever bij de outfit gezien (all the way from Uuuuhmerica, je moet je .com status soms even lading geven). Was ‘m al weken aan het inmasseren (‘kan zijn dat jij ‘m een beetje heftig vindt, maar is echt he-le-maal cool’ ‘shirtje heeft nog wel écht iets nodig’) en had vrij goede hoop toen ie, voor de cameracheck tijdens de generale, eenmaal om hing.
https://www.instagram.com/p/BOqjZaalbYz/?taken-by=hilaryhrhoda
Totdat twee niet-modemensch-types heel hard ‘Heeeeeeej! HAHA! ……een hondenketting!’ riepen. Ja. Dan ben je dus verloren. Toen daarna alle modemenschen (zijn er veel) ter plaatse de ketting nog kwamen bejubelen alsof het de Heilige Graal was, was het te laat. Ik ben echt de meest democratische stylist van Nederland maar op dit soort momenten wilde ik dat ik iets meer Anna Wintour in me had. Ik heb het alternatief, , wel expres een beetje hard aangedrukt. En er ook bijgezegd dat ik dat terecht vond. Vond Wendy ook. De lieverd.
Fietsketting
Je papa moet zijn mond spoelen. Met een lekker advocaatje met slagroom. Die ‘fietsketting’ van Waylon is van jouw geliefde Chanel. En als je zijn glamsquad ziet, wil je ze samen met die ketting adopteren. Ze heten Sophie en Geoff en zijn net zo stylish en cool als dat ze aaibaar zijn. Een soort gangsta puppy’s.
Kledingrollergalore
Heb jij dat weleens, May? Dat je iets volstrekt onbenulligs doet, maar vol overgave? En je dan ineens bewust wordt van het feit hoe onbenullig je staat te zijn? Ik had het vrijdag. Toen we met 5 stylisten (I kid you not) klaar stonden om de studiovloer op te lopen. Allemaal in opperste concentratie, gewapend met…een plakroller.
Ik hóórde vijftienhonderd man publiek denken. Laat ik het zo zeggen: ik kreeg heel erg de behoefte om te schreeuwen dat ik heus gestudeerd had. En te roepen dat het van levensbelang was dat niemand (maar dan ook niemand!) thuis een pluisje in beeld zag. Dat we anders collectief te schande gemaakt zouden worden en er gelegenheid zou komen tot pek en veren, zoiets.
Goed. We hebben daarna wel een fijne discussie gehad over plakrollers. En vinden die van de Hema dus unaniem ruk, want: rechte afscheurstrip. En je wilt gewoon schuin. Period.
Tribune
Het is een ellenlange zit. En er is geen wijn. Maar kom je alsjeblieft vrijdag in de studio kijken? Zwaai ik naar je. Met m’n plakroller. En kun je het tenminste goed zien, mocht ik weer een earcuff in moeten zetten. Of een andere schuif.